31 January, 2013

My interview with the Times of Israel

مصاحبه ام با تایمز آو اسرائیل

Tehran challenging US presence in East Africa and bypassing sanctions in the Indian subcontinent, says Ahmad Hashemi
By ELHANAN MILLER January 29, 2013, 2:45 pm 3



Ahmad Hashemi, center, translates at a meeting between Iranian Vice President Mohammed Reza Rahimi and a minister from Zimbabwe, June 25, 2011 (photo credit: Iranian presidential website)
RELATED TOPICS
·         AHMAD HASHEMI
·         AHMAD VAHIDI
·         QASSEM SOLEIMANI
Iran has attempted to increase its military presence in the Horn of Africa and tried to initiate an “Islamic arms industry” as part of its bid to challenge Western hegemony, a defecting government translator told The Times of Israel in an interview.
Ahmad Hashemi, who worked as an English and Turkish translator at Iran’s foreign ministry until his defection in June 2012, wrote in a Times of Israel blog post that Iran continues to insist on developing nuclear weapons capabilities, using deceptive tactics to mislead the world regarding the true nature of its nuclear program.
But over the past five years Hashemi also attended numerous meetings pertaining to Iran’s international military involvement, the details of which he shared with The Times of Israel on Monday in a phone interview from Turkey, where he fled as a political asylum seeker. The details he divulged could not be independently corroborated, but they did correspond with recent reports regarding Iran’s oversees activities.
Iran proposed an Islamic military alliance
Iranian defense minister Ahmad Vahidi on Saturday proposed the formation of a “NATO-like military organization” by Islamic states, tasked with defending Muslims across the world. According to London-based news daily Al-Hayat, Vahidi said the primary goal of the new alliance would be “to defend Palestine.”
Some two years ago, Hashemi was privy to a closed meeting in which Vahidi raised a similar idea.

Hashemi translates at a meeting between Iranian President Mahmoud Ahmadinejad and a cleric from Azerbaijan (photo credit: Iranian presidential website)
The meeting took place in late 2010 between Vahidi and Bambang Brodjounegoro, director general of the Islamic Research and Training Institute (IRTI), a financial research center based in Saudi Arabia and owned by the Islamic Development Bank. In it, Vahidi raised the idea of creating an “advanced Islamic arms industry.” The idea, reported Hashemi, was dismissed by Brodjounegoro, an Indonesian national.
Vahidi is among the five Iranian and Lebanese nationals wanted by Argentina for his suspected involvement in the 1994 terrorist attack against the AMIA Jewish community center in Buenos Aires which left 85 people dead. On Sunday, Iran and Argentina signed an agreement to cooperate on a “truth commission” investigating Iran’s involvement in the bombing.
Iran’s involvement in Africa
On May 20, 2008, Hashemi attended a highly confidential closed-door meeting between Qassem Soleimani, head of the Quds Force, a branch of Iran’s Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC) tasked with overseas operations, and the president of Eritrea, Isaias Afwereki. The meeting was also attended by Iranian foreign minister Manouchehr Mottaki. 
At the meeting, the Iranians offered Eritrea assistance in developing its military capabilities and combating neighboring Ethiopia. The officials also discussed the need to curb the US presence in the Horn of Africa and take control of the Bab Al-Mandeb Strait, located between Eritrea and Yemen at the mouth of the Red Sea. Iran offered to deploy a Quds Force logistics and financial support team, tasked with creating an ammunition factory and training the East African country’s army.
A report published last month by Conflict Armament Research, a London-based center, traced Iranian ammunition in nine African countries from 2006 to 2009, including Sudan and Kenya in the east and Cote D’Ivoire and Nigeria in the west. Most of the ammunition was detected in the hands of non-state forces. The report found only one case of direct illicit supply of arms from Iran to Nigeria, in 2010, contravening a UN ban on Iranian arms export.
Bypassing the UN sanctions regime
Hashemi attended a number of meetings in which Iran discussed ways of exporting its goods to the Indian subcontinent.
In early 2012, he attended a meeting between Iranian and Indian officials who discussed the exchange of Iranian oil in return for Indian commodities.
On the Iranian side, the meeting was attended by Ali Bagheri, deputy head of Iran’s National Security Council, deputy president Hamid Baghai and deputy foreign minister Hussein Sobhaninia.
According to Hashemi, the Indians wanted their goods to be transported from Iran’s Chabahar port to the Afghani city of Herat and then onward to markets in Central Asia. The Indians insisted the trade be done in rupees, while Iran preferred a more bold violation of international banking sanctions, demanding direct transaction through the countries’ financial institutions.
Also in early 2012, the governor of Sri Lanka’s central bank, Ajith Nirath Cavraal, visited Iran and discussed ways of bypassing the international sanctions imposed on Iran with minister of industry and commerce Mehdi Ghazanfari and central bank governor Mahmoud Bahmani. According to Hashemi, who was present at the meeting, Cavraal offered to put Sri Lanka’s central bank at Iran’s disposal to acquire products banned by international sanctions.
Leaving Iran
Hashemi began working as an interpreter for Iran’s foreign ministry in January 2008, but joined the opposition’s Green Movement surrounding the elections of June 2009, he said.













Ahmad Hashemi (photo credit: courtesy)
In early 2012, Hashemi decided to run for parliament, but his candidacy was disqualified under the pretext of an election bylaw which demands adherence to “the Islamic system” and allegiance to the Supreme Leader (Ayatollah Ali Khaminei – E.M). When Hashemi appealed the decision, he was fired from the foreign ministry and his entry to the building was banned. Throughout his service, Hashemi said, he was questioned numerous times by the ministry’s security department, known as Herasatwhich ordered him to cease his opposition activity.
In May 2012 Hashemi began writing political articles for reformist dailies Shargh and Etemaad. At that point, he said, he started receiving anonymous death threats in late-night phone calls. One call, which explicitly threatened to behead him and toss his body in a nearby forest, particularly scared him.
Hashemi booked a return ticket to Istanbul, Turkey, in June and although he was stopped for questioning and a full physical search at Tehran airport by the Revolutionary Guard, he was eventually allowed to board the airplane, never to return to Iran. He told The Times of Israel that he continues to fear for his life, even in the relative safety of Turkey.   

23 January, 2013

جمهوری اسلامی درصدد دستیابی به بمب است




چندی پیش مقاله ای را به زبان انگلیسی به رشته تحریر درآورده بودم که ترجمه فارسی آن در پارس دیلی نیوز منتشر شده است. ترجمه کمی شتابزده بوده و توصیه می شود جهت دقت بیشتر به اصل مقاله مراجعه شود. 




تاریخ خبر: چهارشنبه 4 بهمن 1391 - کدخبر: 110427



سعید جلیلی مذاکره کننده ارشد امور اتمی جمهوری اسلامی اخیراً گفت که رژیم ایران موافقت خود در مورد از سرگیری گفتگو در مورد برنامه هسته ای جمهوری اسلامی در اواخر این ماه را اعلام کرده است. در عین حال آژانس انرژی اتمی و جامعه بین المللی به ویژه کشورهای اروپایی تلاش های جدیدی را به منظور احیای مجدد روند مذاکرات به عمل آورده اند. احمد هاشمی می گوید در مدت چهار سال و نیم که کارمند وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی بودم بی شک دریافتم که هدف رژیم ایران از شرکت در مذاکرات فقط یک تاکتیک اتلاف وقت است. من که به ترکیه برای اخذ پناهندگی سیاسی گریخته بودم می دانستم که اولین ایرانی نیستم که تلاش خواهم کرد تا جهان را از تصمیم تهران برای دستیابی به سلاح های کشتار جمعی هشدار دهم.
تقریباً یک دهه قبل بود که برای اولین بار سازمان مجاهدین خلق که یک گروه مخالف چپگرای در تبعید است فعالیت های مخفی اتمی انجام شده توسط رژیم را با ارایه محل دقیق برخی از تاسیسات و جاه طلبی های حکومت مذهبی اسلامی برای دستیابی به بمب های هسته ای افشا کرد.
پس از آن،جمهوری اسلامی در دهه ها دور از مذاکرات فقط به هدف متقاعد کردن سیاستمداران بی تجربه و صلحجویان دل نگران به اینکه ایران حقیقت را بیان می کند شرکت کرده است. در چنین شرایطی، تهران همواره بر این موضع تاکید کرده که تلاش می کند از طرق دیپلماتیک ثابت کند که ایران در پی استفاده از انرژی هسته ای برای مقاصد صلح جویانه به منظور تامین تقاضای فزاینده داخلی برای انرژی با توجه به اتمام منابع فسیلی است. این موضوع در داخل کشور نیز مورد بهره برداری قرار می گیرد به این ترتیب که تحرکات فزاینده ملی گرایی پوپولیستی با عوامفریبی چپگرایانه برنامه هسته ای را به عنوان موضوع اصلی غرور ملی مطرح می کنند.
اما دروغ دروغ است حتی اگر بی وقفه در اجلاس های بین المللی و یا اینکه هر روز در رسانه های داخلی برای عامه مردم تکرار شود. من در وزارت امور خارجه به عنوان مترجم مقامات عالی رتبه، سیاستمداران و مقامات رسمی خدمت کردم. من به دقت بیانیه ها و اعلانیه های رسمی را دنبال می کردم و در محافل داخلی که در آنها تعدادی از مقامات رده بالای ایران شرکت می کردند حاضر بودم. مقامات یاد شده در این جلسات بی پرده قصد خود برای اتمی شدن را اعلام می کردند. از جمله من شاهد موارد ذیل بوده ام.

فرمانده سابق سپاه پاسداران: بمب مقدس اسلامی یک باید است
در ماه آوریل ۲۰۰۵ پس از سازماندهی جلسات متعددی در دفتر خود در دفتر مرکز مجمع تشخیص مصلحت، من به جلسه ای در منزل محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت و یکی از فرماندهان سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مدت جنگ ایران و عراق دعوت شدم. از من به عنوان یکی از اعضای موسس انجمن اسلامی دانشجویان و دانشگاهیان (انجمنی که پس از مدت کوتاهی در سال بعد منحل شد) به همراه روح اله سلگی دبیرکل این انجمن دعوت شده بودم. شایان ذکر است که سلگی اکنون فرماندار آران و بیدگل در حوزه اصفهان است.
از ما دعوت شده بود که با شرکت در این جلسه به تبادل نظرات در مورد وضعیت کلی انتخابات ریاست جمهوری پیش رو که در آن محسن رضایی در حال آماده شدن برای کاندیداتوری در آن بود بپردازیم. منزل رضایی در مجتمع شهرک شهید دقایقی در حوالی جنگل های لویزان در شمال شرق تهران واقع شده است. منزل او در انتهای منطقه به شدت حفاظت شده ای قرار دارد که عمدتا محل اسکان افسران سپاه پاسداران و سایر مقامات رده بالا است. هنگام ورود ما، رضایی در حال ملاقات با چند نفر از مقامات نظامی و سیاسی از جمله چند نفر از فرماندهان سپاه پاسداران بود. در این جلسه خصوصی که در منزل او برگزار شد، او ضمن انتقاد شدید از خاتمی رئیس جمهور اصلاح طلب سابق به دلیل رهیافت مصالحه جویانه او در برابر غرب به شدت از دستیابی به بمب های هسته ای برای اهداف بازدارندگی حمایت کرد.
از نظر او چنین سلاحی «یک بمب اسلامی مقدس» است که برای مبارزه در برابر گردنکشی جهانی مورد نیاز است. او ضمن اشاره به اینکه حتی خمینی هم دستیابی به بمب اتمی را به منظور حفظ منافع اسلام در طی جنگ ایران و عراق تایید کرد، ادامه داد که برای صیانت از اسلام همه چیز از جمله استفاده از سلاح های کشتار جمعی شهروندان عادی مجاز است.

بمب و شورای امنیت ملی ایران
در اوایل سال ۲۰۱۲، علی باقری معاون دبیرکل شورای امنیت ملی ایران با همتای هندی خود در میهمانی شام سفارت هند در تهران ملاقات کرد. در حالی که به دلیل تاخیر در ترافیک ما منتظر ورود مقام هندی بودیم، من شنیدم که احمد سبحانی مدیر اداره آمریکا و اروپای وزارت خارجه از باقری در مورد آخرین نظرات رهبری در مورد مذاکرات ۵+۱ سوال کرد. باقری در پاسخ گفت که آیت الله علی خامنه ای همچنان بر این باور متقاعد شده است که ما بایستی ضمن تسریع اقدامات و افزایش تاسیسات مخفی قبل از اینکه دیر شده باشد به هدف خود دستابیم.

کمک کره شمالی
در اوایل فوریه ۲۰۱۲، من در جلسه محرمانه ای حاضر بودم که در آن معاون بنیاد مستضعفان در حال مذاکره با سفیر کره شمالی به منظور کسب فن آوری هسته ای برای ایران در مقابل کمک های مالی بود.

تداوم تولید سلاح های شیمیایی
در زمانی که در وزارت امور خارجه بودم ملاقات بین مقامات ایران و بازرسان بین المللی سلاح های شیمیایی را ترجمه کردم. طرف ایرانی مشتمل بر مقاماتی از وزارت امور خارجه، وزارت اطلاعات، وزارت دفاع و وزارت صنایع بود. این ملاقات با نمایندگان سازمان ناظر بر سلاح های شیمیایی که هدف آن منع سلاح های شیمیایی و در لاهه هلند مستقر است انجام شد. من در تمام این ملاقاتها از جمله جلسات معرفی قبل از بازرسی، بازدید از طرح های تولید مواد شیمیایی و جلسات پایانی شرکت داشتم. به همین علت من شاهد تولید انبوه سلاح های شیمیایی در تاسیسات مختلفی از جمله پاکشوما، مجتمع پتروشیمی اراک و به خصوص مجمتع شهید میثمی واقع در شهر کرج که هدف آن تولید مواد شیمیایی برای مصارف روزمره مانند مواد شوینده است بودم. اما در عین حال این تاسیسات سلاح های شیمیایی برای سازمان صنایع دفاع که وابسته به وزارت دفاع است، تولید می کردند.
در جریان این ملاقاتها مقامات دفاعی اطلاعات اشتباهی را در اختیار بازرسان قرار می دادند. با چنین سابقه ای از تولید سلاح های مخرب به شکل سلاح های شیمیایی؛ آیا کسی باور می کند که ایران قصد ندارد بمب اتمی تولید کند؟

دور بیهوده دیگری از مذاکرات
همه جلسات قبلی بین ایران و ۵+۱ با شکست مواجه شد زیرا ایران هرگز به طور جدی در مورد کنترل برنامه هسته ای خود جدی نبوده است. پس از هفت سال، غرب و به خصوص هیات اجرایی اوباما هنوز هم امیدوارند که بتوانند از طریق مذاکرات در این زمینه به پیشرفت هایی دست یابند. ممکن است تهران در کوتاه مدت فعالیت این برنامه را کند کرده باشد اما بی شک همانطور که یکبار محسن رضایی فرمانده سابق سپاه پاسداران متذکر شد «سیاست و راهبرد بلند مدت ایران دستیابی به بمب مقدس اسلامی است.»
فقط یک مذاکره واقعی و هدفمند با دستور کار مشخص با آیت الله ها، اعمال تحریم های هوشمندتر، انزوای دیپلماتیک همگانی ایران و حمایت واقعی از تقاضای مردم ایران تغییر واقعی را به ارمغان می آورد.
مقامات ایرانی با توسل به یکی از ایده های شناخته شده در فقه شیعه که به عنوان دروغ مصلحتی از آن یاد می شود کاملاً در مقاصد و برنامه های خود دروغ می گویند.
ملل آگاه در زمینه درک مبانی مذهبی دروغ های بزرگ سیاستمداران ایرانی (دروغ مصلحتی، تقیه و...) در مقابل مذاکره کنندگان اروپایی وظیفه خود را انجام می دهند. هنگامی که وسعت این نیرنگ آشکار شود؛ دیگر پرسش این نیست که آیا برنامه هسته ای ایران صلح آمیز است یا خیر بلکه سوال این است که چگونه و چه زمانی برنامه تولید تسلیحات هسته ای عملی خواهد شد.

* از: احمد هاشمی / در: اسراییل تایمز:



۱- احمد هاشمی در سال ۱۹۷۷ در شهر قم متولد شد. او مدرک کارشناسی خود را در علوم سیاسی از دانشگاه تهران گرفت و در مقطع کارشناسی ارشد در مطالعات آمریکا از دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه فارغ التحصیل شد. در ژانویه ۲۰۰۸ به عنوان مترجم زبانهای انگلیسی، ترکی و بعضاً عربی به استخدام وزارت امور خارجه درآمد. به هنگام اوج جنبش اجتماعی در سال ۲۰۰۹ او به طور فعال در اعتراضات دمکراسی طلبانه جنبش سبز شرکت کرد. به همین دلیل و مسایل دیگری در ماه مه ۲۰۱۲ از کار خود اخراج شد. از اوایل ماه مه ۲۰۱۲ او با روزنامه های اصلاح طلب نظیر شرق و اعتماد همکاری کرد. به اعتقاد او به دلیل اطلاعات طبقه بندی شده در مورد برنامه های غنی سازی رژیم به طور مستمر مورد تهدید، شکنجه روانی و محدودیت هایی قرار گرفت. او از ایران گریخت و اکنون در ترکیه در پی اخذ پناهندگی سیاسی است. وی هم اکنون به عنوان نویسنده و روزنامه نگاربا رسانه های فارسی زبان و بین المللی همکاری می کند. (توضیحات به نقل از اسراییل تایمز است.)

ترجمه: پارسا آزاد//ایران در جهان
منتشر شده در تاریخ ۱۷ ژانویه ۲۰۱۳
3 بهمن 1391

21 January, 2013

Iran : Occident, ne sois pas dupe ! Témoignage d’un transfuge iranien




Iran : Occident, ne sois pas dupe ! Témoignage d’un transfuge iranien

Ahmad Hashémi
Depuis 10 ans les alertes se multiplient, mais il n’y a pas pire sourd que celui qui ne veut pas entendre
Ahmad Hachemi est un ancien employé de ministère des Affaires étrangères iranien, qui a travaillé comme interprète …
Saed Jalili négociateur iranien pour le nucléaire a récemment déclaré que son pays a accepté de reprendre les négociations sur son programme nucléaire et des rencontres ont eu lieu la semaine dernière. Dans le même temps, l’AIEA et la communauté internationale, en particulier les pays européens, ont redoublé d’efforts pour relancer le processus de négociation qui n’a rien donné jusqu’à maintenant.
Au cours des derniers quatre ans et demi  j’ai été employé au ministère iranien des Affaires étrangères, où j’ai pu comprendre, que la participation de mon pays aux négociations est purement une tactique dilatoire.
Ayant fui en Turquie pour demander l’asile politique, je sais que je suis loin d’être le premier Iranien à essayer de prévenir le monde de la détermination de Téhéran de se doter d’armes de destruction massive.
Il y a une décennie les Moudjahidines du peuple, l’opposition iranienne de gauche en exil, a d’abord révélé les activités clandestines nucléaires effectuées par le régime, en fournissant les adresses exactes de certaines des installations, permettant au  monde de connaître les véritables ambitions de la théocratie islamique pour acquérir des bombes nucléaires.
Depuis lors, l’Iran a participé à des dizaines de cycles de négociation simplement pour tenter de convaincre les politiciens naïfs et les pacifistes qu’il disait la vérité. Dans ce contexte, Téhéran affirme qu’il essaie d’utiliser les moyens diplomatiques pour prouver que l’Iran simplement travaille pour exploiter l’énergie nucléaire à des fins pacifiques afin de répondre à la demande croissante d’énergie domestique car il est à court de carburant.
L’Iran exploite également sur la scène intérieure le thème de la fierté nationale dans un style nationaliste et populiste usant de démagogie et dépeint son programme nucléaire comme une question primordiale de souveraineté
Mais un mensonge reste un mensonge, même s’il est répété sans cesse dans les forums internationaux ou diffusé toute la journée pour les masses iraniennes.
Au ministère iranien des Affaires étrangères, j’ai servi d’interprète pour les dignitaires, diplomates et fonctionnaires. J’ai pu prêté une attention particulière aux proclamations publiques et aux déclarations officielles. Et j’ai assisté à des conversations au cours desquelles un certain nombre de hauts responsables iraniens ne faisait aucun secret de leur intention de se doter de l’arme atomique. J’ai été personnellement témoin des exemples suivants:
Ancien commandant des pasdarans: « La Sainte bombe islamique est un must »
En Avril 2005, après avoir organisé plusieurs réunions à son bureau au siège du Conseil du discernement, j’ai été invité à une réunion à la maison de Mohsen Rezaï, secrétaire du Conseil de discernement et un ancien commandant du corps des gardiens de la révolution (CGR) pendant la guerre Iran-Irak. J’ai été invité en ma qualité de membre fondateur de l’Association islamique pour les étudiants et académiciens (IASA, qui a été dissoute l’année suivante), ainsi que Ruhollah Solgi, le secrétaire général de l’IASA. (Aujourd’hui, Solgi est le gouverneur du comté d’Aran dans la région d’Ispahan.) On nous a demandé de venir échanger nos vues sur la situation générale et sur la campagne présidentielle à venir dans laquelle M. Rezai se préparait à se présenter comme  candidat à la présidence.
La maison de Rezai était située dans le Complexe de  Shahrak Shahid Daghayeghi à la périphérie de la forêt dans le nord de Téhéran Lavizan. Nous sommes allés dans une spacieuse villa de béton clôturée et surveillée étroitement, logement fourni principalement pour les officiers du CGR et d’autres hauts fonctionnaires.
Quand nous sommes arrivés, Rezaï était occupé à diverses réunions avec des personnalités militaires et politiques, y compris des généraux de l’IRGC. Lors d’une de  ces réunions privées dans sa maison, Rezai fustigeait l’ancien président réformateur Khatami pour son approche compromettante selon lui avec l’Occident.
Mohsen Rezai a fortement préconisé l’idée d’acquérir des bombes nucléaires «à des fins de dissuasion. » Il appelle une telle arme une «bombe islamique sainte »nécessaire pour défier les  intimidations et  l’arrogance mondiale. Je signale que même Khomeiny a approuvé l’acquisition de la bombe atomique pour sauvegarder les intérêts de l’islam et ce au cours de la guerre Iran-Irak, il a soutenu que tout est permis pour le bien de l’Islam, y compris en utilisant des ADM et que le meurtre de masse de civils était autorisé.
La Bombe atomique iranienne et le  Conseil national de sécurité
Au début de 2012, Ali Bagheri, le secrétaire adjoint de l’Iran au Conseil national suprême de sécurité, a rencontré  son homologue indien lors d’une réception à l’ambassade Indienne à Téhéran pour un  dîner.
Pendant que nous attendions le fonctionnaire indien, qui avait été retardé dans la circulation, j’ai entendu le directeur du ministère iranien des Affaires étrangères pour l’Europe et l’Amérique, Ahmad Sobhani, demander à M. Bagheri  les derniers points de vue du Guide suprême sur les négociations (5+1°).
Bagheri a répondu que l’ayatollah Ali Khamenei est resté inflexible et de plus en plus convaincu que «nous devons accélérer nos efforts et  diversifier nos installations secrètes pour atteindre notre objectif avant qu’il ne soit trop tard. »
La contribution de la Corée du Nord
Au début de Février 2012, j’ai assisté à une réunion confidentielle à laquelle l’administrateur général de la fondation de la Révolution islamique Mostazafan était en négociation avec l’ambassadeur de la Corée du Nord afin d’obtenir de la technologie nucléaire en échange d’un soutien financier.

Le précédent des armes chimiques
Dans ma position au ministère des Affaires étrangères, j’ai interprété des déclarations  lors de réunions entre mon pays et  des inspecteurs internationaux concernant les armes chimiques du côté iranien, connu sous le nom de l’équipe d’escorte, l’équipe était composée de représentants du ministère des Affaires étrangères, du ministère du Renseignement, Ministère de la Défense, Ministère de l’industrie. Ils ont rencontré des représentants pour l’inspection  et l’interdiction des armes chimiques basée à La Haye.
J’étais présent tout au long de ces rencontres, qui comprenaient un briefing de pré-inspection préparé pour les visiteurs en Iran, des visites sur place dans les usines de fabrication de produits chimiques.
J’ai été témoin de l’implication iranienne dans la production de masse d’armes chimiques dans diverses installations, y compris Pakshooma, Arak un complexe pétrochimique et en particulier le Shahid Meisami un complexe situé dans la ville de Karaj, désignés comme sites producteurs de matières chimiques à usage civil, tel que des  détergents, mais qui servent également à produire des armes chimiques pour les  industries de la Défense, industries  affiliées au  ministère de la Défense.
Les responsables de la défense iraniens ont  mal informé et ont trompé les inspecteurs. Avec la production d’armes de destruction massive sous  forme d’armes chimiques, pourquoi devrait-on croire que l’Iran n’a pas l’intention de produire une bombe atomique?
Autre série de négociations futiles
Toutes les rencontres entre l’Iran et les 5 +1 ont échoué parce que l’Iran n’a jamais été sérieux au sujet de l’arrêt de son programme nucléaire. Après sept ans, l’Occident et en particulier l’administration Obama espére toujours qu’ils peuvent réaliser des progrès par la négociation. Téhéran peut-être ralenti tactiquement, mais sans aucun doute, comme l’ancien commandant des gardiens de la révolution Rezai Mohsen l’a dit une fois, « La politique de l’Iran à long terme et sa vision stratégique est d’acquérir une sainte bombe  atomique islamique. »
Seule une négociation réelle, axée sur des résultats avec un ordre du jour déterminé avec les ayatollahs, des sanctions économiques plus intelligentes et vraiment appliquées, un isolement diplomatique concret de l’Iran, et un soutien réel du peuple iranien peut apporter un changement réel.
L’utilisation d’un concept bien connu dans la jurisprudence chiite et bien connu est le mensonge utile, les responsables iraniens sont parfaitement prêts à mentir quand il s’agit de leurs intentions et leurs programmes.
Les nations éclairées feraient bien de comprendre les fondements religieux des mensonges des  diplomates iraniens qui contrastent avec les intentions des négociateurs européens. Une fois que  la tromperie sera comprise, la question ne devrait pas être de savoir si le programme nucléaire iranien est pacifique, mais plutôt quand et comment le programme nucléaire pourra être annulé en toute sécurité.
Ahmad Hachemi, est né à Qom en 1977. Il a obtenu un baccalauréat en sciences politiques à l’Université de Téhéran et est titulaire d’une maîtrise en études américaines de l’école du ministère iranien des Affaires étrangères des Relations internationales. En Janvier 2008, il rejoint le ministère des Affaires étrangères comme interprète en anglais, en  turc et parfois en arabe. Lorsque le soulèvement populaire a commencé en 2009, il a participé activement aux manifestations pro-démocratiques du Mouvement Vert. Pour cette raison et d’autres, il a été convoqué et démis de ses fonctions en mai 2012. Au début mai 2012, il a commencé à écrire des articles pour les quotidiens réformateurs de premier plan comme Shargh et le journal Etemad. En raison de ses informations classifiées à l’égard de certains des programmes de prolifération nucléaire du régime, Ahmad Hachemi a été l’objet de constantes menaces, de tortures mentales et d’obstacles. Il a fui son pays et est actuellement en quête d’asile politique en Turquie.
Résumé par Aschkel pour


Lire la suite: http://www.israel-flash.com/2013/01/iran-occident-ne-sois-pas-dupe-temoignage-dun-transfuge-iranien/#ixzz2M7aQCGkU

Don’t be fooled: Iran wants the bomb



Don’t be fooled: Iran wants the bomb





Iran’s top nuclear negotiator Saeed Jalili recently said his country has agreed to resume talks on its nuclear program later this month. At the same time, the IAEA and the international community, particularly the European countries, have stepped up efforts to revitalize the futile negotiating process. During my four and a half years as an employee of the Iranian foreign ministry, I learned beyond doubt, that my country’s participation in talks is purely a stalling tactic. Having fled to Turkey to seek political asylum, I know that I’m far from the first Iranian to try and warn the world of Tehran’s determination to obtain weapons of mass destruction. It was almost a decade ago that the People’s Mujahedin, Iran’s leftist opposition in exile, first revealed the clandestine nuclear activities carried out by the regime, providing the exact addresses of some of the facilities, and letting the world know about the Islamic theocracy’s true ambitions for acquiring nuclear bombs. Since then, Iran has attended dozens of negotiating rounds merely to convince naïve politicians and dewy-eyed peaceniks that it is telling the truth. Within this context, Tehran maintains that it is trying to use diplomatic means to prove that Iran is merely working to harness nuclear energy for peaceful purposes in order to meet increasing domestic energy demand as it runs out of fuel. Iran likewise exploits the matter at home, whipping up populist nationalism with leftist-style demagoguery that depicts its nuclear program as a cardinal matter of national pride.














The author (center) with President Ahmadinejad and Azerbaijani official, October 2011 (photo: Iranian President’s website)

But a lie remains a lie, whether it is repeated ceaselessly in international forums or broadcast all day to the Iranian masses. While at the Iranian foreign ministry, I served as interpreter for visiting dignitaries, diplomats and officials. I paid close attention to public proclamations and official statements. And I was present at inner-circle conversations in which a number of high-profile Iranian officials made no secret of their intention to go atomic. I personally witnessed the following examples:
Former Revolutionary Guards commander: ‘Holy Islamic bomb is a must’
In April 2005, after organizing several meetings in his office at the Discernment Council headquarters, I was invited to a meeting at the home of Mohsen Rezai, the Secretary of the Expediency Discernment Council and a former commander of the Islamic Revolutionary Guards Corps (IRGC) during the Iran-Iraq war. I was invited in my capacity as a founding member of of the short-lived Islamic Association for Students and Academicians (IASA, which was dissolved the next year), together with Ruhollah Solgi, the IASA secretary general. (Today, Solgi is the governor of Aran va Bidgol County in the Isfahan region.) We were asked to come and exchange views on the overall situation on the upcoming presidential election campaign in which Mr. Rezai was preparing to run as a presidential nominee.
Rezai’s home was located in the Shahrak Shahid Daghayeghi Complex at the outskirts of the Lavizan forests in northeast Tehran. We went to a spacious, concrete villa on the last block of the fenced in and tightly patrolled neighborhood, which provides housing primarily for IRGC officers and other high-profile officials.
When we arrived, Rezai was busy meeting various military and political figures, including generals from the IRGC. At this private meeting in his house, while castigating former reformist president Khatami for his compromising approach towards the West, Mohsen Rezai strongly advocated the idea of acquiring nuclear bombs for “deterrent purposes.” He referred to such a weapon as a “holy Islamic bomb” needed to defy the bullying approach of global arrogance. Mentioning that even Khomeini approved of acquiring an atomic bomb to safeguard the interests of Islam during Iran-Iraq war, he argued that everything is allowed for the sake of Islam, including using WMDs and the mass killing of civilians.
The A-bomb and Iran’s National Security Council
In early 2012, Ali Bagheri, the deputy secretary of Iran’s Supreme National Security Council, was meeting his Indian counterpart at a dinner reception at India’s embassy in Tehran. While we waited for the Indian official, who had been delayed in traffic, to arrive, I heard the Iranian foreign ministry’s director for Europe and America, Ahmad Sobhani, ask Mr. Bagheri about the Supreme Leader’s latest views on the 5+1 negotiations. Bagheri replied that Ayatollah Ali Khamenei remained adamant and increasingly convinced that “we should expedite our efforts and diversify our secret facilities to achieve our goal before it is too late.”


















The author with WHO regional director Ala Alwan and Vice President Rahimi (photo: Iranian President’s Website)
North Korea’s contribution
In early February 2012, I was present at a confidential meeting at which Iran’s deputy head of the Islamic Revolution Mostazafan Foundation was negotiating with the North Korean ambassador in order to obtain nuclear technology for Iran in exchange for financial support.
The chemical weapons precedent
In my foreign ministry position, I interpreted at meetings between my country and international chemical weapons inspectors. The Iranian side, known as the Escort Team, included officials from the Foreign Ministry, Ministry of Intelligence, Ministry of Defense, Ministry of Industry. They met with representatives from the Hague-based chemical weapons watchdog, the Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons, known as Inspection Team.I was present throughout these encounters, which included a Pre-Inspection Briefing prepared for the visitors by Iran, on-site visits at chemical production plants, and summation deliberations and conclusions.
I witnessed Iranian involvement in the mass production of chemical weapons at a variety of installations including Pakshooma, Arak Petrochemical Complex and in particular the Shahid Meisami Complex located in the city of Karaj, which were designated as producers of chemical material for civilian use, such as detergents, but were also producing chemical weapons for the Defense Industries Organization, which is affiliated with the Ministry of Defense.




















From an official Iranian presentation for the Pre-Inspection Briefing for the Pakshoo Chemical Co., September 2010 (scan: Ahmad Hashemi)

I interpreted as the Iranian defense officials misinformed and deceived the inspectors. With such a history of producing weapons of mass destruction in the form of chemical weapons, why should anyone believe that Iran is not intent on producing an atomic bomb?
Another futile round of talks
All previous meetings between Iran and the 5+1 failed because Iran was never serious about curbing its nuclear programs. After seven years, the West and particularly the Obama administration are still hopeful that they can achieve progress through negotiations. Tehran may have slowed down tactically, but undoubtedly, as the former commander of Iran’s revolutionary guards Mohsen Rezai once said, “Iran’s long-term policy and strategic vision is to acquire a holy Islamic atomic bomb.”
Only a real and result-oriented negotiation with a specific agenda with the Ayatollahs, smarter economic sanctions, more unified diplomatic isolation around Iran, and actual support for the demands of the Iranian people may bring real change.
Using a well-known concept in Shiite jurisprudence known as the expedient or altruistic lie, Iranian officials are perfectly willing to lie when it comes to their intentions and programs. The enlightened nations would do well to understand the religious underpinnings of Iranian diplomats’ big lies in contrast with European negotiators. Once the extent of the deception is understood, the question should be not whether Iran’s nuclear program is peaceful but rather when and how the program can be safely terminated.

Ahmad Hashemi, was born in Qom in 1977. He earned a Bachelor’s Degree in Political Science at the University of Tehran and has a Master’s Degree in American Studies from the Iranian Foreign Ministry’s School of International Relations. In January 2008, he joined the Ministry of Foreign Affairs as an English, Turkish and occasionally Arabic interpreter. When the popular uprising began in 2009, he was actively involved in the pro-democracy Green Movement protests. For this and other reasons, he was summoned and dismissed from his job in May 2012. From early May 2012, he began to contribute articles for the leading reformist dailies such as Shargh and Etemaad newspapers. Because of his classified information with regard to some of the regime’s proliferation programs, Ahmad Hashemi says he was subject to constant threats, mental torture and restrictions. He fled his country and currently is seeking political asylum in Turkey. In his work as a writer and freelance journalist, he contributes to Persian-language and international media.




Ahmad Hashemi is a former Iranian foreign ministry employee who worked as an interpreter. He is currently seeking political asylum in Turkey and works as a freelance journalist.