Iran would Welcome a Failed Syria

گفتگوی موسسۀ ایتالیایی تحقیقات و مطالعات ژئوپلیتیک خاورمیانه و شمال آفریقا  با احمد هاشمى؛ همكار پيشين وزارت خارجه ايران:

ایران از یک سوریۀ شکست خورده استقبال می‌کند

 ایران از آن دسته کشورهاییست که سیاست داخلی و خارجی خود را بر پایۀ دکترین امنیت ملی خود بنا نموده است؛ این کشور سعی دارد با ایجاد تنش و درگیری و دامن زدن به آن در کشورهای خاورمیانه و حتی آفریقایی[در دهۀ اخیر]، در بسترِ یک فضای ملتهب و غبارآلود بتواند هم دشمنان خود را درگیر نبردهای فرسایشی کند و هم جبهه درگیری را تا حد امکان از مرزهای خود دور نماید.

در همین راستا در سال های اخیر شاهد حضور گسترده ایران در کشورهایی نظیر یمن، لیبیِ پس از قذافی، سودان، نیجریه، اریتریه، مالی و مناطقی از این دست هستیم. اما فهمِ اینکه این راهبرد تا چه حد توانسته موفق باشد به بررسی برآیندهایی بستگی دارد که توانسته در عرصه هایی چون بهبود وضعیت اقتصادی مردم و رضایت آنها از شرایط موجود، پایداری سیاست داخلی و جایگاه بین المللی از خود به جای بگذارد.

ایران امروز در سخت ترین روزهایی به سر می برد که در تاریخ به خود دیده است. در شرایطی که درگیری های شدید داخلی در راس این کشور میان سید علی خامنه ای و محمود احمدی نژاد، فساد گسترده دستگاه اداری، قرار گرفتن در آستانه فروپاشی اقتصادی، انزوای شدید بین المللی و افزایش نارضایتی های به اوج خود رسیده است به سراغ احمد هاشمی کارشناس و مترجم زبان های ترکی استانبولی، عربی و انگلیسی وزارت امور خارجه ایران رفتیم تا وضعیت فعلی کشور را با وی مورد بررسی قرار دهیم:

منع کارکنان وزارت خارجه ایران از شرکت در تظاهرات ضد دولتی در آزادترین کشور دنیا!

منع کارکنان وزارت خارجه ایران از شرکت در تظاهرات ضد دولتی در آزادترین کشور دنیا!

تصاویرذیل متن اسکن شده بخشنامه صادره از طرف ریاست جمهوری مهرورز می باشد که ایران را آزادترین کشور دنیا می نامد. این بخشنامه به عبارت دقیقتر از طرف معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور صادر شده و دلالت بر منع اکید کارکنان وزارت خارجه برای شرکت در تظاهرات اعتراضی پس از انتخابات تقلب آمیز ریاست جمهوری سال 1388 دارد. اینجانب نیز همانند کلیه همکاران وزارت خارجه، مجبور به امضای متن آن و ارائه تعهد کتبی مبنی بر عدم شرکت در تظاهرات اعتراضی شدم. هرچند در در عمل به مفاد آن کوتاهی ورزیده و البته مورد نوازش و مهرورزی آقایان قرار گرفتم!!

Le facce (nascoste) dell’Iran: Ahmad Hashemi, esperto ed interprete al Ministero degli Esteri, racconta…

Le facce (nascoste) dell’Iran: Ahmad Hashemi, esperto ed interprete al Ministero degli Esteri, racconta…

feb 11th, 2013 | By redazione | Category: L'Intervista, Primo piano, Qui Medio Oriente

di Ehsan Soltani ed Enrico Oliari -

L’Iran si presenta sia esteticamente che internamente come una realtà poliedrica, dove gli interessi e le iniziative politiche che spesso si incuneano nelle aree di crisi in Medio Oriente ed in Africa, si scontrano con la tangibilità del dissapore in atto fra il presidente Mahmud Ahmadinejad e la Guida spirituale Alì Khamenei, in un paese strangolato dalle sanzioni e sull’orlo della crisi sociale.
Notizie Geopolitiche ne ha parlato con l’esperto in politica internazionale, già interprete di arabo, inglese e turco presso il Ministero degli Esteri, Ahmad Hashemi, dissidente, ora rifugiato in Turchia.
- Lei è stato impiegato per anni come esperto ed interprete presso il Ministero degli Esteri dell’Iran: che motivo c’è alla base del suo cambiamento di posizione e quindi del passaggio all’opposizione del regime?
“In realtà da sempre ero critico nei confronti del regime della Repubblica islamica, sia per i suoi aspetti interni, che esterni; dopo le elezioni del 2009 sono stato molto attivo nel Movimento Verde, per cui sono stato convocato da parte dell’apparato di Sicurezza de Ministero degli Esteri ed ho scelto di lasciare il paese. Alla base della mia decisione vi sono diversi fattori come la mia adesione alla campagna dell’”Ambasciata Verde”, l’iniziativa dei diplomatici contro il regime; inoltre, fin da quando ero all’università, avevo contatti con Hossein Alizadeh, incaricato di Affari presso l’ambasciata iraniana in Finlandia, come pure con Mohammadreza Heidari, impiegato presso il consolato iraniano in Norvegia ed era uno io stesso dei promotori della campagna di protesta dei diplomatici. Per quest’attività anti-regime sono stato quindi richiamato ufficialmente dal Ministero presso cui ero impiegato. Nel 2012 sono stato candidato per le elezioni parlamentari con altri indipendenti, con i quali avevo dato vita ad un’alleanza, esclusa poi dalla competizione elettorale dal Consiglio dei Guardiani: a questa censura mi ero opposto con forza, cosa per cui sono stato minacciato e licenziato dal Ministero. Ho quindi collaborato con alcuni giornali di area riformista, come Sharq e Etemad, occupandomi di Esteri, cosa che mi ha procurato continue intimidazioni, per cui ho temuto il carcere o di essere oggetto di attentati. Così il 13 giugno 2012 mi sono recato all’aeroporto per lasciare il paese, ma sono stato fermato per essere controllato minuziosamente; una volta rilasciato sono riuscito a partire, ma sono state esercitate pressioni su mia moglie perché tornassi. Abbiamo quindi entrambi chiesto aiuto all’Onu ed oggi viviamo entrambi in Turchia.
Siccome ho conservato informazioni importanti su riunioni a cui ho partecipato, il governo iraniano preme oggi sui miei famigliari perché torni a Teheran, cosa che è impossibile”.
- Ci fa qualche esempio di incontri a cui ha assistito?
“Ad esempio, in occasione della Conferenza per la messa al bando delle armi chimiche del luglio 2010, io so che l’Iran non è stato trasparente nei confronti degli altri partecipanti: è stato detto anche a noi interpreti di non fare riferimenti alla produzione bellica iraniana, come nel caso di Shahid Meysami. 
Oppure, in occasione dell’incontro fra Qassem Suleimani, capo della Quds Force (Brigata Gerusalemme), il ministro degli Esteri iraniano ed il presidente dell’Eritrea Isaias Afewerki, del maggio 2008, tenutosi a Palazzo di Sa’dabad, si era parlato di aiuti economici ad Asmara e di aprire una base dei pasdaran presso Bab el-Mandeb, della produzione di armi che l’Iran avrebbe impiantato in Eritrea e della formazione dell’esercito eritreo per renderlo pronto ad intervenire contro la Somalia ed altri paesi africani: l’Iran avrebbe sostanzialmente allargato la sua zona di influenza in Africa ed avrebbe preso il controllo dell’importantissimo stretto che congiunge il Mar Rosso, il Golfo di Aden e quindi l’Oceano Indiano.
Nel 2010 il ministro della Difesa iraniano, Ahmad Vahidi, ha avuto un incontro con il responsabile del Centro di ricerca islamica Irti, Brodjounegoro: si è parlato della costruzione comune di armamenti fra i paesi musulmani, in particolare di missili a lungo raggio e di mezzi blindati.
Nell’autunno 2011 si erano invece incontrati il capo della Banca centrale dello Sri Lanka, il ministro del Commercio ed il presidente della Banca centrale dell’Iran per studiare strategie per eludere le sanzioni internazionali”.
- Lei ha affermato che l’Iran lavora per produrre armamenti in Africa, come d’altro canto già avviene in Sudan. Che ruolo hanno i pasdaran nel risveglio dei gruppi islamisti nel Continente Nero ed in particolare nella crisi del Mali?
“Come è successo per l’Iraq dopo la caduta di Saddam Hussein, l’Iran cerca di portare la propria ideologia politica nei vari paesi in crisi, al fine di allontanare la tensione e quindi la possibilità di uno scontro con l’Occidente nel proprio territorio. In base a quanto so, Teheran sostiene lo Zimbabwe di Mugabe sia politicamente che economicamente; in Mali vi sono stati diversi incontri fra i responsabili dei pasdaran e Alpha Oumar Konaré, l’ex presidente ora ai vertici dell’Unione africana; in Nigeria l’Iran sostiene il Boko Haram; inoltre, dopo la Primavera araba, l’Iran ha trovato un terreno fertile nel Nordafrica. Per queste ragioni ritengo che Teheran abbia avuto un ruolo attivo nella crisi del Mali”.
- Ahmadinejad ha parlato di elezioni libere, mentre il capo del Consiglio di Sicurezza iraniano ha detto, in occasione del suo viaggio a Damasco, che l’Iran sosterrà sempre il regime di al-Assad: non le sembrano posizioni in contrasto?
“In realtà con queste uscite Ahmaninejad vuole far sapere della contrapposizione in atto con la Guida spirituale Khamenei, cosa che si evince anche dall’aver reso noto un filmato politicamente imbarazzante che ha riguardato il fratello del presidente della Camera, un fedele del regime. All’Iran va comunque bene una Siria instabile, in cui il conflitto si protrae a lungo, come pure la Repubblica islamica appoggia i curdi, i salafiti e gli alawiti, al fine di fortificare il suo ruolo internazionale e quindi garantire la sua sopravvivenza più a lungo. Ali Akbar Velayati, consigliere di Khamenei, ha detto in questi giorni che un eventuale attacco alla Siria sarebbe come un attacco all’Iran, anche se dopo il recente attacco di Israele sono stati tutti fermi, Iran, Hezbollah e gli altri alleati.
Al momento l’Iran, che si trova vicino a elezioni e che è strangolato dalle sanzioni internazionali, non ha la forza di portare avanti uno scontro, per cui Khamenei ha scelto di concentrare le sue forze su un una minaccia più importante per lui, che è, appunto, Ahmadinejad”.
- Gli statunitensi hanno proposto un dialogo con l’Iran, nel momento in cui Khamenei è d’accordo…
“Nonostante la contrarietà dei pasdaran, gli esperti del Ministero degli Esteri, consci del sentimento popolare, vorrebbero aprire canali di dialogo con gli Stati Uniti e lo stesso Ahmadinejad, che ha i sui sostenitori al Ministero, vorrebbe iniziare relazioni con l’Occidente. Khamenei, al contrario, è fermamente convinto che non ci debba essere alcuna apertura, in quanto i pilastri della Repubblica islamica e la sua legittimazione si fondano anche sull’antiamericanismo. Per questo posso assicurare che il dialogo rappresenta una linea rossa invalicabile per la Repubblica islamica, almeno fino a quando permane Khamenei al potere. La Guida spirituale inoltre vedrebbe nell’apertura di un dialogo con Washington una vittoria del suo oppositore, Ahmadinejad”.

ادعای سایتهای وابسته به سپاه: دروغپردازی های (احمد) هاشمی در مورد ایران

خزعبلات جدید رسانه های رژیم جنایت پیشه جمهوری اسلامی در مورد مصاحبه ام با یک رسانه اسرائیلی تحت عنوان  "دروغپردازی های (احمد) هاشمی در  مورد ایران" که تلاش نموده اند با استفاده از روش رسوا و نخ نما شده توسط دستاربندان، پاسداران و اوباش جمهوری اسلامی و با گذاشتن علامت سوال و علامت تعجب در جلوی عبارت """""""کارمند سابق وزارت خارجه" در کیستی و پیشینه اینجانب ایجاد تردید نموده و نتیجتا ادعاهای مستدل و مستند مرا   را به زیر سوال ببرند در حالیکه با نگاهی به آرشیو سایت نهاد ریاست جمهوری، تصاویر بنده در حال ترجمه برای اوباش و جانیان رژیم دستاربندان قابل دسترسی می باشد:

http://www.president.ir/fa/28743

http://www.president.ir/fa/28744

http://www.president.ir/fa/30957

http://www.president.ir/fa/34306

 "دروغپردازی های هاشمی در  مورد ایران"

 منبع: بوتیا نیوز،  بصیرت، و هادی نیوز

   گروه ترجمه - روزنامه صهیونیستی «تایمز آو ایزرایل» 3 فوریه 2013 (15 بهمن) مصاحبه‌ای را با فردی به نام احمد هاشمی (که خود را کارمند سابق وزارت خارجه ایران معرفی کرده؟!) منتشر کرد و ضمن انتشار دروغ‌پردازی‌های وی، نوشت: احمد هاشمی می‌گوید «ایران تلاش کرده است حضور نظامی خود در شاخ آفریقا را افزایش دهد و به‌عنوان بخشی از راهبرد خود برای چالش‌سازی علیه برتری‌طلبی غرب «صنعت تسلیحات اسلامی» را ایجاد کند و توسعه دهد... ایران همچنان به توسعه توانمندی‌های هسته‌ای خود ادامه می‌دهد و از تاکتیک‌های فریب‌دهنده به‌منظور منحرف کردن جهان از ماهیت واقعی برنامه هسته‌ای خود استفاده می‌کند.» اما نکته جالب اینکه احمد هاشمی در مصاحبه خود می‌گوید حدود دو سال پیش در نشستی محرمانه ایده مشابهی را از آقای وحیدی شنیده است.   در ادامه مقاله آمده است: همچنین این عضو سابق وزارت خارجه ایران می‌گوید 20 می 2008 در نشستی بسیار محرمانه با حضور منوچهر متکی (وزیر خارجه پیشین ایران)، قاسم سلیمانی (فرمانده سپاه قدس) و رئیس‌جمهور اریتره حضور داشته است. در این نشست، ایران پیشنهاد کمک به اریتره در توسعه توانمندی‌های نظامی و تقویت این کشور در برابر اتیوپی (همسایه اریتره) را مطرح می‌کند. همچنین این مقامات در مورد ضرورت مهار حضور آمریکا در شاخ آفریقا و مقابله با تسلط آمریکا بر تنگه باب‌المندب بحث کردند. مقامات ایرانی پیشنهاد دادند که نیروی لجستیک نیروی قدس و تیم حمایت اقتصادی اعزام شوند که وظیفه آن‌ها ساخت کارخانه مهمات‌سازی و آموزش ارتش اریتره است. در گزارش مرکز تحقیقات تسلیحات و جنگ (مستقر در لندن)، به شناسایی تسلیحات و مهمات ایرانی در کارخانه‌های اسلحه‌سازی در 9 کشور آفریقایی (از جمله سودان و کنیا در شرق آفریقا و ساحل عاج و نیجریه در غرب آفریقا) از سال 2006 تا سال 2009 اشاره شده است. همچنین در این گزارش به یک مورد از انتقال غیرقانونی مستقیم تسلیحات از ایران به نیجریه در سال 2010 اشاره شده بود.   در پایان مقاله آمده است: این کارمند سابق وزارت خارجه می‌گوید در سال 2009 طرفدار جنبش(فتنه) سبز بوده و اوایل 2012 تصمیم به نامزدی در انتخابات مجلس می‌گیرد؛ اما به بهانه عدم پایبندی به نظام اسلامی و ولایت فقیه رد صلاحیت می‌شود. پس از آن، از وزارت خارجه نیز اخراج می‌شود و به‌دلیل نوشتن مقاله در روزنامه‌های شرق و اعتماد تهدید به مرگ نیز می‌شود که در نهایت، ژوئن 2012 ایران را به مقصد ترکیه ترک می‌کند.‌

   تحلیل‌: اظهارات دروغ‌ دخالت ایران در قاره آفریقا از زبان یک فراری فتنه‌گر در حالی از سوی این روزنامه صهیونیستی مطرح می‌شود که این روزها غرب و صهیونیست‌ها به‌شدت مشغول دخالت در قاره آفریقا هستند و بنا بر اسنادی که برخی از رسانه‌های غربی منتشر کرده‌اند، غربی‌ها و صهیونیست‌ها به‌دنبال غارت منابع و ثروت‌های قاره سیاه هستند. دخالت صهیونیست‌ها و غربی‌ها در تجزیه سودان و حمله فرانسه به‌همراه کشورهای غربی به کشور مالی، تنها بخشی از دخالت‌های آن‌ها در قاره آفریقا است؛ از این‌رو ادعای دخالت ایران در آفریقا، بازی شیطنت‌آمیز جدید غربی‌ها و صهیونیست‌ها است.

http://fa.botianews.com/1391/11/23810

http://www.hadinews.ir/?q=node%2F791

http://basirat.ir/pub/publication.aspx?PubName=akhbar&Pubid=2675&PaperID=2641